Αν και τα φρύδια σου άγρια
Παράξενο σου δίνουν αέρα
Που κανενός δεν είν΄αγγέλου
Μάγισσα με τα φλογερά τα μάτια,
Εγώ με πάθος φοβερό
Με τρέλα σε λατρεύω
Σαν τον ιερέα που λειτουργεί
Μεσ στ΄άγια των αγίων.
Αρωματίζουν η έρημος τα δάση
τις σκληρές πλεξούδες σου
Κι έχεις στο βλέμμα το αίνιγμα
μαζί και μυστικό.
Γύρω απ΄το σώμα σου άρωμα
σαν από θυμιατήρι
Κι είσαι στη σκοτεινή νυχτιά
νύφη ζεστή όλο χάρη
Δεν έχει φίλτρο σαν εσέ
να συγκριθεί μαζί σου
Ξέρεις εσύ και τους νεκρούς
με χάδια ν΄ανασταίνεις!
Έχεις ερωτικούς γοφούς
πλάτη πανώρια στήθη
και κάτω από το σώμα σου
Ριγούν τα μαξιλάρια.
Κάποτε για ξαλάφρωμα
του μυστικού θυμού σου
δίνεσαι σε δαγκώματα
και σε φιλιά οργισμένα
Με χαμογέλιο ειρωνικό
ξεσκίζεις την καρδιά μου
κι ύστερα πάλι με κοιτάς
γλυκά σαν το φεγγάρι
Κάτω απ΄τα πέδιλα σατέν
τα μεταξένια πόδια
Βάζω καλή μου τη χαρά
το πνεύμα και τη μοίρα μου
,
Και της ψυχής μου γιατρειά
εσύ το φως και χρώμα
έκρηξη ζέσης είσαι συ
στη μαύρη Σιβηρία μου!
απόδοση: Νεοκλής Κυριακού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου