Γιάννης Ρίτσος - Εξοχικό

Ένα τραπέζι στη δροσιά της κάμαρας. Τρεις καρέκλες.

Σταφύλια στην απλάδα· παγωμένο νερό.

Το κόκκινο της ντομάτας στο άσπρο πιάτο,

ο ιδρώτας του αλατιού στην τομή της σάρκας της.

Μικρά ονόματα λαχανικών και καρπών κυκλοφορούν στο διάδρομο.

Στον καθρέφτη του τοίχου ο ουρανός. Έξω απ' την πόρτα

καρπούζια, αχλάδια,φασολάκια, μπάμιες, μελιτζάνες -

το μικρό χωραφάκι του θεού. Πώς σεργιανάει

με μικρά, πηδηχτά βηματάκια το ρυάκι. Ευλογία.

Ένα χέρι που κάνει το σταυρό του.

Η σκιά του χεριού ταπεινή στα ποτήρια.

Μικρό, ιερό, νοικοκυρεμένο τοπίο. Λίγο αργότερα

μια μεγάλη, θολωτή παλάμη αγιοσύνης

σκιάζει το ολόχρυσο, εκτυφλωτικό μεσημέρι.

Κύριε, κάνε να μη δούμε ούτε μπροστά, ούτε πίσω.

περ. Νήσος, Δεκ. 1983.

Αναδημοσίευση απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ.Χ. Θεοχάρη