Έπεσε όλο το σκοτάδι πάνω μου, βυθίστηκα
Κραυγή μες στα νερά της πέτρας
Πέτρωμα δίδυμο
Που πέρασμα δεν έχει μήτε για άνθρωπο, λαό
Μη για πουλί λαλούμενο και ανθό
Παραμονεύοντας, τρεις δώδεκα στρατοί
Με είχαν στο κατόπι
Τρις δώδεκα δαιμόνοι στην απόχη
Σαρώνοντας το σώμα
Ως μέσα στη ροή του ποταμού
Θηλιά κι αγχόνη
Έπεσε πάνω μου σκοτάδι ανόργανο
Πιο βαρύ κι από βαθύ νερό
Και λησμονήθηκα εδώ πέτρα
Πάνω σε πέτρα, πέτρα μέσα στην πέτρα
Στα παλιά υδραγωγεία
Τα κενά της μνήμης πλημμυρίζουν υγρασία
Θανάσης Χατζόπουλος, Υπό κατασκευήν σημαίες, εκδ. Πόλις, Αθήνα, Φεβρουάριος 2021, σ. 81.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου