Αγρύπνια
(Ύψωμα Τέσσερα, 23 Δεκεμβρίου 1915)
«Μια ολόκληρη νύχτα
πεσμένος πλάι
σ' ένα σφαγμένο
σύντροφο
με το στόμα του
να χάσκει
στην πανσέληνο
με τα παράλυτα
χέρια του
να διαπερνούν
τη σιωπή μου
έγραψα
γράμματα γεμάτα έρωτα.
Ποτέ δεν ήμουν
τόσο δεμένος
με τη ζωή
Ήταν μια φορά
(Ύψωμα εκατόν Σαράντα Ένα, 1η Αυγούστου 1916)
Στο δάσος Καπούτσο
υπάρχει μια πλαγιά
από πράσινο βελούδο
σαν μια γλυκιά
πολυθρόνα
Εκεί ν΄αποκοιμηθώ
μόνος
σ’ ένα απόμερο καφενείο
μ’ ένα φως ασθενικό
όπως αυτό
του φεγγαριού.
Μακριά
(Βέρσα, 15 Φεβρουαρίου 1917)
Μακριά πολύ μακριά
σαν τον τυφλό
με πήγαν απ’ το χέρι.
Μετάφραση: Σωτήρης Τριβιζάς
Σπουδή Θανάτου, Καστανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου