Θανάσης Τριαρίδης - 6.000.006

Πολλές φορές, όταν σκεφτόταν το Ολοκαύτωμα,

ο νους του –κι όπως φαίνεται, όχι μόνον ο δικός του–

έκανε συνδέσεις απρόσμενες, ή και, όσο να πεις, κάπως ανίερες·

ας πούμε, πήγαινε στα έξι παιδιά της Μάγδας Γκέμπελς,

που τα σκότωσε με δηλητήριο η φριχτή μητέρα τους

μαζί με τον ακόμη φριχτότερο πατέρα τους, τον Γιόζεφ,

λίγο πριν να αυτοκτονήσουνε κι οι δυο τους,

εκείνη την Πρωτομαγιά του 1945,

και λίγη ώρα πριν μπούνε οι Ρώσοι στο Μπούνκερ του Βερολίνου,

διότι ο Χίτλερ ήταν ήδη νεκρός

και «δεν υπήρχε ζωή χωρίς τον Φύρερ…»

Και σαν παράξενο φίδι

σέρνονταν κάπου πίσω στο μυαλό του η ερώτηση

αν αυτά τα έξι παιδιά,

12, 10, 9, 8, 7 και 5 χρονών αντίστοιχα,

μπορούμε να τα μετρούμε στα έξι εκατομμύρια των νεκρών του Ολοκαυτώματος,

ή μήπως όχι,

μήπως ήτανε κακό και επαίσχυντα μεταμοντέρνο,

να βάζουμε μαζί τα παιδιά των ιερών θυμάτων

με τα παιδιά των σιχαμένων, απαίσιων δημίων.

Μα φαίνεται πως με τον καιρό

το πονηρό φίδι της ερώτησης σκόρπισε το φαρμάκι του,

γιατί το ένιωθε όλο και πιο καθαρά

πως ναι, αυτά τα έξι παιδιά

ήτανε κι εκείνα ιερά θύματα,

καθώς τα σκότωσαν οι ίδιοι δολοφόνοι,

και πως καμία μα καμία ενοχή δεν μεταβιβάζεται σε πεντάχρονα ή δωδεκάχρονα,

άρα οι νεκροί του Ολοκαυτώματος είναι 6.000.006.