Σταύρος Βαβούρης - Δύο Ποιήματα

 ΑΝ ΒΡΕΞΕΙ ΔΕΝ ΘΑ 'ΡΘΕΙΣ

Αν βρέξει δεν θα ’ρθεις – θα βρέχει.

Αν δεν βρέξει πάλι δεν θα ’ρθεις

- θα βγεις να πας περίπατο.

Ας βρέξει, λοιπόν, σήμερα

κι αύριο ας μην βρέξει.

Όπως ωφελεί τους γεωργούς,

όπως συμφέρει τους εμπόρους

ειδών χειμερινών ή θερινών.

Εγώ πια δεν θα περιμένω

κι εσείς μην ψάχνετε προφάσεις.

Μήπως δεν μου στείλατε ευχές επί τω νέω έτει

κι επί τη ονομαστική μου εορτή;

Αντευχόμενος κι εγώ λοιπόν σας χαιρετώ

και τα λοιπά και τα λοιπά

με κάθε εκτίμηση…

ΠΕΡΙΕΡΓΟ, ΒΡΕΧΕΙ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣΜΟΥΣ

Περίεργο, βρέχει στους χωρισμούς,

πάντοτε βρέχει.

Όλα τα βλέπεις να τρεμίζουν δυσδιάκριτα

πίσω από ’να τζάμι

που το χτυπάει ανήλεη η βροχή.

Κάνεις να το σκουπίσεις

μα το νερό,

αμέσως πάνω απ’ τ’ άλλο το νερό

όλο και το θαμπώνει πιο πολύ

καθώς απομακρύνεται στο δρόμο

έν’ απολύτως ακαθόριστο περίγραμμα

και να! θολό, που κοντοστέκει λίγο

πριν διαλυθεί μες στη βροχή.

Βρέχει στους χωρισμούς.

Ακόμα και ν’ αστράφτει κάτω απ’ το φως,

ο κόσμος όλος

περίεργο! Βρέχει,

πάντοτε βρέχει.