Πολλές φορές σκέφτομαι
πως ητανε να ταξιδέψω σε μακρινα μέρη,
στη Θάλασσα των Σαργασσών, ας πούμε,
και σε άλλα παρόμοια,
ωστόσο δεν τα κατάφερα,
προφανώς ήμουν καμωμένος για πιο λίγα,
ασήμαντα και άχαρα και πεζά
(για να θυμηθώ τον Καβάφη).
Κι έτσι σε αυτά τα τετριμμένα περιορίστηκα:
πήγαμε τα ραντεβού μας στα λούνα παρκ,
στους σινεμάδες με τον πολύ κόσμο,
και σε προκυμαίες από επαρχιακές πόλεις
όπου πλανόδιοι έψηναν καλαμπόκια,
και κάποιο μεσημέρι μου έφτιαξες σπιτική λεμονάδα
κι εγώ καθώς την έπινα είδα το σημάδι από τα δάχτυλά σου
πάνω στο παγωμένο ποτήρι
δίχως τότε να μπορώ να καταλάβω
πως αυτό το δικό σου χνάρι ήτανε για μένα
η Θάλασσα των Σαργασσών και το Μάτσου Πίτσου
και οι εκβολές του θρυλικού Ζαμβέζη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου