«Πές γι’ ἀστραπές καί χορτάρια
πές μου Ἰνώ
γιά κάδμεια λιθάρια
ποιό στόμα ἱερό
δοσμένο στόν ἄοπνο καιρό
θά μιλήσει;
ποθοτράνταχτο βἀκχειο «εὖα»
ἀπ τή νύχτα στό αὐτἰ μου κατέβα
μελίσσι
ἔλα λάμψη φωνηέντων αὐγῆς
ἥλιε ἄστρα διονύσιο «εὐοῖ»
στή σιωπή τῆς κραυγῆς…»
Το Προεόρτιον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου