Θανάσης Χατζόπουλος - Το ορυχείο

Ξύπνησα με το φόβο της σκαπάνης
Απ’ το κροτάλισμα του σίδερου στην πέτρα

Σκάβανε για αλάτι
Στα λαγούμια του ύπνου
Φτυαριές φτυαριές η θάλασσα
Φτυαριές φτυαριές ο ουρανός κι ανάμεσα
Ένα νερό γραμμένο
Γράμμα δίχως παραλήπτη

Έφτυσα άμμο κόκκινη
Λες κι έσκαβα τον κόσμο με τα δόντια
Αίμα και πάλι χώμα –σκέφτηκα–
Σηκώθηκα παραπατώντας
Μέσα στις στοές η νύχτα
Είχε κατεβάσει όλα τα θυμάρια τ’ ουρανού

Ήπια απ’ το φίλτρο του νερού
Και δωροδόκησα με τ’ όνειρο τη μέρα

Ιδίοις σώμασι, εκδ. Πλέθρον, Αθήνα, Μάιος 1986,