Εκείνο το βράδυ την είδε στο όνειρό του,
παραδόξως ήταν πολύ θερμή μαζί του,
τον αγκάλιασε, άρχισε να τον φιλάει,
και τα μαλλιά της ευώδιαζαν την επικείμενη πρωινή δροσιά.
Κάποτε πρόσεξε τα μάτια του – ήτανε δακρυσμένα.
"Δεν χρειάζεται να δακρύζεις εδώ πέρα, ούτε και να λυπάσαι..." του είπε,
"εδώ είμαστε μέσα στο όνειρο –
δεν υπάρχει θάνατος, ούτε και χρόνος.
Υπάρχει μόνον ηδονή και έκσταση και ένωση των βλεμμάτων·
σε τούτα να δοθείς."
"Για αυτό ακριβώς δακρύζω" της απάντησε,
"που δεν υπάρχει θάνατος στα όνειρα
και θα ξυπνήσω ζωντανος και μόνος –
που δεν θα πεθάνω εδώ και τώρα, μαζί σου,
σε τούτο το ενύπνιο,
μέσα στην ιερή ένωση των βλεμμάτων."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου