Για φαντάσου
να έχεις μπροστά σου μια ντούμπα με πτώματα παιδιών,
δεκαεννιά και είκοσι χρονών,
και να ανεβαίνεις στο βήμα και να λες αβέρτα μαλακίες·
πως αυτά τα παιδιά πέθαναν για να φιλοσοφούμε εμείς
και να φιλοκαλούμε και να δοξάζουμε τη δημοκρατία.
Γιατί όταν έχεις μπροστά σου τα κουφάρια παιδιών
που έπρεπε τώρα να ονειρεύονται, να γκαβλώνουν και να ζούνε,
κι εσύ τα έστειλες να πεθάνουν σε έναν σκατένιο πόλεμο,
κι έπειτα κουκουλώνεις τα νεκρά τους σώματα
μ’ έναν σκατένιο Επιτάφιο Λόγο,
ε, αυτό δεν είναι δημοκρατία,
ούτε "εύδαιμον", ούτε "ελεύθερον", ούτε "εύψυχον" –
είναι ξεφτίλα και ντροπή και συμφορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου