Το θεσσαλικό φεγγάρι ήταν ένα μεγάλο φεγγάρι
Σαν ένα μπακιρένιο ταψί.
Το κατέβαζαν τα κορίτσια της νύχτες
Καί ζύμωναν χιλιάδες όνειρα ως το πρωί.
Ήταν ένα φεγγάρι παλιό
Γεμάτο συννεφοχτυπήματα.
Το φορτώθηκε μια φορά ο παππούς μου στον ώμο
Και πήγε να το γανώσει.
Στον δρόμο τον έπιασαν κάτι αλήτες
Και τον σκότωσαν στο ξύλο.
Το φεγγάρι το θάψανε βαθιά στη γη.
Αυτό που βλέπουν τα βράδια οι έρμοι οι Θεσσαλοί
Δεν είναι φεγγάρι.
Μια κατάρα είναι που σιγοκαίει τον ουρανό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου