Για μένα τώρα πια,
από όλα πιο πολύ,
η Θεσσαλονίκη είναι
ένα μεσημέρι Σαββάτου,
δεκαετία του ογδόντα,
πηγαίνουμε να συναντήσουμε τον μπαμπά μου
σε κάποιο εστιατόριο,
εμείς πάντοτε αργούμε,
αυτός πάντοτε μας περιμένει,
μα όταν φτάνουμε σηκώνεται
θεόρατος
να μας υποδεχτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου