Για σκέψου πως μπορεί να πεθάνουμε
χωρίς να ακούσουμε μαζί
το τρίτο μέρος της Σονάτας Hammerklavier του Μπετόβεν,
τα νερά του ποταμού Επτ,
να μην περπατήσουμε ποτέ ξυπόλυτοι στο δάσος
μετά τη βροχή.
Για σκέψου πως μπορεί να μην μας βρει ποτέ
αγκαλιασμένους το ξημέρωμα στο Καρύδι,
ούτε και το δειλινό στην Σάντα Μαρία ντέλα Σαλούτε,
πως μπορεί να σβήσουμε δίχως καν να συναντηθούμε,
και όλα όσα είναι να κάνουμε να ματαιωθούν
κι έτσι δεν θα ανταλλάξουμε ποτέ στίχους του Τεό Σαλαπασίδη,
ούτε θα πετάξουμε πέτρες στη λίμνη του Ζιβερνί.
Για σκέψου πώς μπορεί ένα απόγευμα στον μεγάλο δρόμο
να βρεθούμε ο ένας απέναντι στον άλλο,
για μια στιγμή ίσως να πεταρίσει το βλέμμα σου,
θαρρείς να χαιρετάς μια ζωή που δεν έζησες,
κι έπειτα θα προχωρήσουμε
ο καθένας μπροστά,
ενώ βραδιάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου