Δρόμοι όλο λάσπη και σπίτια ρημαδιό
πού να χωρέσει τ’ όνειρο σε κάμαρη δυο πήχες.
Έλα καλή μου, φόρεσε τ’ άσπρο μαντήλι που είχες
και τ’ αύριο πιο καλό απ’ το χθες, για μας τους δυο.
Σφυρίζει η φάμπρικα, η βάρδια μου τελειώνει
κι αν θες ν’ αλλάξουμε ζωή, να πάμε σε μιαν άλλη,
έλα καλή μου, φόρεσε τ’ άσπρο μαντήλι σου πάλι
και τ’ αύριο πιο καλό απ’ το χθες για μας τους δυο.
Πέφτει σκοτάδι στους δρόμους τους στενούς
και τα παιδιά μαζεύτηκαν τριγύρω στο μαγκάλι.
Έχουμε οι δυο μας δύναμη να ξαναρχίσουμε πάλι
σε κόσμους άλλους κι ουρανούς, πιο φωτεινούς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου