Θανάσης Τριαρίδης - Όλοι κάποτε φεύγουν απ' το Παρίσι για τελευταία φορά

Κάποτε, ήμουνα παιδί σχεδόν,
σκέφτηκα πώς είναι πιθανό να μην ξαναπάω στο Παρίσι,
δεν είναι δα και τραγικό, σε όλους συμβαίνει,
όλοι κάποτε φεύγουν από το Παρίσι για τελευταία φορά,
αλλά με έλουσε κρύος ιδρώτας,
δεν γινόταν να μην σου δείξω τον τάφο του Ουάιλντ στο Περ Λα Σεζ,
δεν γινόταν να μην μου δείξεις τους Κήπους του Μπαγκατέλ.

Μα ξέρεις, στο μεταξύ μεγάλωσα, ωρίμασα

ή κάτι τέτοιο,

σε κάθε περίπτωση, πλέον το ξέρω,

ναι, είναι πολύ πιθανό να μην ξαναπάω στο Παρίσι,

αλλά αυτό πια δεν πειράζει,

καθόλου δεν πειράζει,

θα πάνε κάποιοι άλλοι, κι άλλοι, κι άλλοι,

και αιωνίως θα πηγαίνουν και άλλοι μετά τους άλλους

να περπατήσουν αντί για μας

από τον σταθμό του Σαν Πιερ μέχρι την Όπερα της Βαστίλης

πιασμένοι χέρι-χέρι,

ψευτοτραγουδώντας πως δεν θα μας δει άλλος κανείς

μόνο το φεγγαράκι.