Στέκεσαι μπροστά στη μισάνοιχτη πόρτα
και προφέρεις αργά τη λέξη.
Περνούν οι ώρες, περνούν οι μέρες,
τα χρόνια, οι δεκαετίες.
Και συ προφέρεις τη λέξη.
Χωρίς να φτάνεις
στην ολοκλήρωσή της.
Μιά λέξη, μιά ζωή;
Ναι.
Όλος ο χρόνος,
η αιωνιότητα,
για μια λέξη.
Αυτήν,
που όταν ειπωθεί με ακρίβεια εσωτερική,
θα έχεις γεννηθεί
για δεύτερη φορά
(ή ίσως για τρίτη).
Κι αυτός που καλείς
θα απαντήσει.
Για πρώτη φορά.
Πηγή: Έλενα Τουμαζή Ρεμπελίνα- Μόνα Σαββίδου Θεοδούλου, Marginalia: Δύο γυναικείες φωνές, εκδ. Αφή, 2016.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου