Πώς κύκλωσε η ομίχλη την αμαξοστοιχία
και τις σιδηροτροχιές
όπως ο τρόμος απ' την υποψία: η ομίχλη
είναι το αρχικό και το τελικό διάζωμα
και οι Χρυσοί Λόφοι ανυπεράσπιστα υποταγμένοι
και η καρδιά μου αθεράπευτη λύπη υποταγμένη
κι ούτε κάμπος ούτε ορίζοντας πουθενά
με τ' αναρίθμητα πιστοποιητικά στον χαρτοφύλακα
to Pretoria ολομόναχος eight o' clock
-μήπως έλανα λάθος στο τρένο
πέρα απ' την ομίχλη δεν υπάρχει άλλη γης
μονάχα Ωκεανός ανειρήνευτος
και Λευκό Φράγμα στον έσχατο Νότο
Mister Lombaard δεχθείτε με παρακαλώ στη χώρα σας
εδώ στο Union Buildings No 190
Mister Lombaard
κι εγώ κάπου μες στην ομίχλη γεννήθηκα
και μάτωσα κι ερειπώθηκα
μα το τρένο άκουγε αδιάφορο
κι οι σιδηροτροχιές τόσο συνηθισμένες
to Pretoria ολομόναχος eight o' clock
με τ' αναρίθμητα πιστοποιητικά στον χαρτοφύλακα.
Περιοχές, 1958
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου