Αξημέρωτα κυνήγι του λαγού. Απόγευμα κυνήγι της πέρδικας, του τρυγονιού, του ορτυκιού. Πρωί-πρωί της πάπιας και της μπεκάτσας. Απομεσήμερο του συκοφάγου, του τσαλαπετεινού, της τσίχλας. Του αγριογούρουνου πρωί, στο καρτέρι. Μόνο των ανθρώπων το κυνήγι ολημερίς κι ολονυχτίς, χωρίς παύση, χωρίς έλεος, με κάθε όπλο και με κάθε μέσο, κάθε στιγμή και κάθε ώρα. Στον κόσμο των ωραρίων τους αυτό στερείται ωραρίου. Στο οργανωμένο σύμπαν των ανθρώπων το κυνήγι του ανθρώπου είναι δίχως κανόνες και νόμους, δίχως μετερίζι και μέτωπο. Στον εξημερωμένο και στον αξημέρωτο κόσμο το ίδιο και το αυτό. Το κυνήγι της αλεπούς και του λύκου και της αρκούδας ωχριούν εμπρός του. Το δικό του κυνήγι δεν έχει όρους και όρια. Λυμαίνεται κάθε χώρο και κάθε χρόνο. Κρέμονται σαν μαραμένα κοτσάνια τα κεφάλια τους. Και το αίμα στον λαιμό και στον κρόταφο καθώς σήπεται βγάζει την αποφορά του. Μυρωδιά του σάπιου δέρματος, μυρωδιά της καταχνιάς του αίματος παραδίδεται στον κόσμο τον οργανικό μέχρι τον μυελό του ανόργανου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου