Θανάσης Τριαρίδης - Ungeziefer

Διαβάζοντας κανείς την Μεταμόρφωση του Κάφκα,

σκαλώνει φυσικά σε εκείνη την τρομερή λέξη της πρώτη πρότασης,

“Εκείνο το πρωινό ο Γκρέγκορ Σάμσα ξύπνησε μεταμορφωμένος

σε ένα τεράστιο Ungeziefer” –

δηλαδή (αν κάνουμε την ακριβή μετάφραση)

σε ένα τεράστιο “ακάθαρτο ζώο, ακατάλληλο για θυσία”.

Και βέβαια δεν μπορείς να μην θαμπωθείς

τι λέξη βρήκε το άτομο να περιγράψει την μεταμόρφωση του Σάμσα,

Ungeziefer και πάρτους όλους κάτω να ψάχνονται,

και να το μεταφράζουν άλλοτε “πελώρια κατσαρίδα”,

άλλοτε “τρομακτική μαμούνα”, άλλοτε “θηριώδες σκαθάρι”

και πάει λέγοντας.

Κι εγώ το διάβασα παιδί,

κάπου στα δεκατρία-δεκατέσσερα,

κι εγώ το είπα

τι άφταστο θρίλερ κι αυτή η Μεταμόρφωση,

ένας τρομερός εφιάλτης από την πρώτη πρόταση,

να ξυπνάς από ταραγμένα όνειρα και να είσαι, άκουσον άκουσον,

ένα τεράστιο Ungeziefer –

τι πιο χειρότερο να φανταστεί κανείς...

Μακάρι να μην μου συμβεί ποτέ,

αναφώνησα χουγιαγμένος,

μακάρι να μην δω ποτέ μου τέτοια ταραγμένα όνειρα.

Μα τώρα τελευταία σκέφτομαι

πως υπάρχουνε και χειρότεροι εφιάλτες

από το μιαρό, ακατάλληλο για θυσία Ungeziefer,

ας πούμε να πηγαίνεις ως πελάτης σε κάτι εστιατόρια

που έχουν μέσα ενυδρεία,

να βλέπεις το ψάρι που πλέει, να το διαλέγεις,

να το βγάζουν, να του συντρίβουν τα βράγχια με σφυρί,

να σου το ψήνουν και να σου το φέρνουν στο πιάτο.

Ή και να αγοράζεις φτηνά ρούχα

ενώ ξέρεις πως τα έφτιαξαν κορίτσια στις μακιλαδόρες

και φτηνά κινητά φτιαγμένα σε μακρινά εργοστάσια

που δουλεύουν σκλαβωμένα παιδιά.

Ή και να μπαίνεις σε αυτοκίνητα με καουτσουκένια ελαστικά

φτιαγμένα από τις ντούμπες με τα κομμένα χέρια των μαύρων του Κονγκό

(ή κάποιων άλλων μαύρων, τόσοι υπάρχουν...)

Κι έπειτα να σκουπίζεις τα χέρια σου με απολυμαντικό μαντηλάκι,

σίγουρος πως όλοι ετούτοι οι θυσιασμένοι

(ψάρια, παιδιά, κοπέλες, μαύροι)

ήτανε δίκαιη θυσία

για να φυσήξει ούριος ο άνεμος της καθαρής ζωής σου.

Και, αλίμονο,

θέλω κάπως να βρω μια Χρονομηχανή και να πάω

πίσω σε εκείνο το παιδί στα δεκατρία-δεκατέσσερα,

σαν παράξενος άγνωστος γέρος που φυτρώνει από το πουθενά,

και να του σφυρίξω στο αφτί το μεγάλο μυστικό:

Από το να γίνεις καθαρός δολοφόνος

που διαλέγεις ποια ψάρια θα συντρίψουμε με το σφυρί

βλέποντάς τα στο ενυδρείο,

χίλιες φορές καλύτερα, μικρέ μου φίλε,

να βλέπεις ταραγμένα όνειρα και να ξυπνήσεις Ungeziefer,

χίλιες φορές καλύτερα

να παραμείνεις Ungeziefer μέχρι το τέλος.