Γ.Θ. Βαφόπουλος από τη συλλογή «Τα ρόδα της Μυρτάλης»

8

Μια νύχτα αγρύπνιας πέρασα, πλάι στα θλιμμένα ρόδα.

Η ανάμνησή σου, που άλλοτε τόσο γλυκειά μού εστάθη,
βάραινε εντός μου σαν το μύρο των θλιμμένων ρόδων.

Ήχοι σβησμένοι εφτάνανε απ’ της πολιτείας το βάθος
και, σαν τοξότες μυθικοί, βέλη βουερά τοξεύαν,
να διώξουν την ανάμνηση, που πλάι μου φτερουγούσε.

Τα ρόδα εσκύβανε χλωμά, σε λήθαργο υπνωσμένα,
μα η ανάμνησή σου επίμονα μεθούσε απ’ τ’ άρωμά τους.

Μια νύχτα σκοτεινή νοσταλγικά σ’ αναπολούσα.

.............................................................................

10

Τη μουσική φωνή της πια δε θα την ξανακούσω.

Το ευγενικό χαμόγελο, σα φύλλο που ριγούσε
πάνω στα χείλη της, δε θα δονήσει την ψυχή μου.

Όμως μια ελπίδα αστόχαστη με βασανίζει πάντα,
στ’ όνειρο μιας αναμονής μάταιης λικνίζοντάς με,
πως θα ξυπνήσουν την ηχώ πάλι τα βήματά της.

Κι’ ακόμα σα να αισθάνομαι, στου ονείρου μου το βύθος,
τ’ άυλα της δάχτυλα απαλά να εγγίζουν την ψυχή μου.

Μα ένα όνειρο απατηλό πόσο μπορεί να ζήσει;

Γ. Θ. Βαφόπουλος (1903-1996)

Από τη συλλογή «Τα ρόδα της Μυρτάλης» (1931) (ενότητα: «Στον ίδιο ρυθμό»), 1931 που περιλαμβάνεται στην συγκεντρωτική έκδοση «Γ. Θ. Βαφόπουλος - Άπαντα τα ποιητικά», εκδ. Παρατηρητής 2009.
Πηγή: http://ppirinas.blogspot.gr/2016/04/blog-post_19.html