Ε.Χ. Γονατάς- Ανασκαφή

Εἶχε κρεμάσει μικροὺς καθρέφτες πάνου στὰ δέντρα γιὰ νὰ
βλέπωνται τὰ πουλιά.

*

Τὰ σύννεφα παραμέρισαν λίγο καὶ στὸ ἄνοιγμα πρόβαλε μισὸ
κίτρινο φεγγάρι: Ἕνα μεγάλο κέρινο αὐτὶ ποὺ τσιτώθηκε
καταμεσὶς τ’ οὐρανοῦ ν’ ἀκούσει.

*

Ὁ ἥλιος γιόμισε πορτοκάλλια τὸ δωμάτιο. Ἀπ’ τὰ χαλιὰ ξεκόλλησαν πουλιά•
καθὼς πετοῦν ὁλόγυρα, τὰ ἔπιπλα καθρεφτίζουν τὶς ὡραῖες τους φτεροῦγες
ποὺ διώχνουν μακριὰ τὸ θάνατο.

*

Οἱ κρίνοι, ἐκεῖνα τὰ χαμόγελα στὶς ἄκριες τῶν βράχων.

*

Τὸ δάσος πάνω σὲ τέσσερεις ξύλινες ρόδες ἔφευγε μουγκρίζοντας
σὰν καταρράχτης ἀνάμεσα ἀπ’ τὰ βουνά.

*

Ὁ ἀγέρας ζώνει ὁλοῦθε τὸ καμπαναριό• μέσα του εἶναι κλεισμένο
ἕνα μικρὸ πράσινο ἐλάτι ποὺ προσεύχεται ἀναμαλλιασμένο κι ἁλμυρό.

*

Τὰ κλειδιὰ τοῦ φεγγαροφράχτη χορεύουν στὴ ζώνη σου σὰν ἀσημένια ψάρια.

*

Ὑπομονή. Θὰ πήξει τὸ δάκρυ, θὰ γίνει νησί.

Ε. Χ. Γονατάς (1924- 25 Μαρτίου 2006)

Πηγή:https://www.bibliotheque.gr/article/34253