Ανδρέας Αγγελάκης-Περί Μοντιλιάνι

Ο Μοντιλιάνι, λοιπόν, πουλούσε το αίμα του
για πέντε φράγκα, όσο - όσο, για ν’ αγοράσει κρασί ή σκόνη
μήπως κι αντέξει λίγο ακόμα, μήπως μπορέσει
και κρατηθεί για χάρη των φαντασμάτων του
που μεσ’ απ’ τα’ άδεια μάτια τους
τρομοκρατούσαν και έξυναν το κάρκαδο της ύπαρξης.
Φιλότιμη προσπάθεια. Άντεξε όσο άντεξε
αφού κατέβηκε σκαλί -σκαλί το ακατόρθωτο,
παρέα με τις νεκρές του, τα ποντίκια,
τα σαπισμένα δόντια των κυρίων του,
τη βουβαμάρα του τίποτα μες απ το ειρωνικό γαλάζιο φόντο του.
Δικός μας άνθρωπος. Κι αυτός. Και τόσοι άλλοι.
Είναι – πώς να το κάνουμε; - μια παρηγοριά
πως κι άλλοι, εκτός ημών, επιβιώνουν περιέργως,
χωρίς νά ’χουν καν μιαν ημέρα υποφερτή ν’ ανακαλέσουν
όταν ο πειρασμός τους σπρώχνει στο μπαλκόνι,
όταν η βούλα καίει το μέτωπό τους,
αχ , πόσο καίει, θε μου, πάνω απ’ τις δυνάμεις τους.
Έτσι τους νιώθω. Σαν και μένα.
Μια ζωή.



Ανδρέας Αγγελάκης (28 Μαρτίου 1940 - 14 Ιουλίου 1991)

Συλλογή « Τα ποιήματα του δολοφόνου μου» Σελ.41 εκδόσεις «ΝΕΦΕΛΗ»