Μαζοὺς χερσὶν ἔχω, στόματι στόμα, καὶ περὶ δειρὴν
ἄσχετα λυσσώων βόσκομαι ἀργυφέην,
οὔπω δ’ Ἀφρογένειαν ὅλην ἕλον˙ ἀλλ’ ἔτι κάμνω,
παρθένον ἀμφιέπων λέκτρον ἀναινομένην.
ἥμισυ γὰρ Παφίῃ, τὸ δ’ ἄρ’ ἥμισυ δῶκεν Ἀθήνῃ˙
αὐτὰρ ἐγὼ μέσσος τήκομαι ἀμφοτέρων.
..........................................................................................
Έχω στα χέρια τα βυζιά, το στόμα της στο στόμα
και το λευκό της το λαιμό με πόθο αβάσταγο τρυγώ,
μα δεν την απόκτησα ακόμα.
Γυροφέρνω ερωτολογώντας μία παρθένα
που ακόμα μ ’αρνιέται την κλίνη της
τι το μισό της εαυτό έδωσε στην Παφία, στην Αθηνά
τον άλλο, κι εγώ λιώνω στη μέση.
Μετάφραση: Ανδρέας Λεντάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου