Κωνσταντίνος Χαζόπουλος-Θλίψη

   
 

     Είχαμε καθίσει
     στην κορφή ψηλά,
     κι άστρα ήταν ψηλά,
     άστρα ήταν πολλά,
     άστρα κι έχουν σβήσει.
   
     Είχαμε καθίσει
     στην ακρογιαλιά,
     και ήταν σιγαλιά
     και ήτανε πουλιά,
     κι έχουν φτερουγίσει.
   
     Και ήταν στην καρδιά
     ρόδα στην καρδιά·
     αχ αγαπημένη,
     τώρα μια ευωδιά,
     θλίψη στην καρδιά
     μοναχά απομένει.

Βραδινοί Θρύλοι, 1920

                                                  Καίτη Χωματά - Θλίψη