Σοφία Κολοτούρου - Κόκκινο και Μαύρο

Μία ρουλέτα η ζωή μας ήταν πάντα,
πότε στα ύψη, πότε κάτω στο κενό,
πότε καλό χαρτί σου έρχεται κι αβάντα
πότε με μπλόφα κοροιδεύεις το κοινό.
Πέφτεις στο χώμα, ακουμπάς τον ουρανό,
πότε υπερέχεις, πότε αφήνεσαι στη ζήλεια
κι ο ένας καχύποπτα κοιτά τον διπλανό
και περιμένουμε το που θα κάτσει η μπίλια.

Η Ντάμα Κούπα κάθε μοίρα μας ορίζει
στερνή μας τύχη δείχνει πια ο μπαλαντέρ.
Πόνταρε, κόσμε, έλα τώρα που γυρίζει
του πεπρωμένου μην κι αλλάξεις το κοντέρ.
Στη μηχανή της Ιστορίας το μοτέρ
άναψε ήδη και πηγαίνει με τα χίλια.
Στις επικίνδυνες σκηνές μας κασκαντέρ
και περιμένουμε το που θα κάτσει η μπίλια.

Η αγωνία μας τυλίγει, η αδρεναλίνη
κι είναι ο τζόγος μες το αίμα που κυλά.
Μες το μανίκι σου τρεις άσοι έχουν ξεμείνει
και στη σκακιέρα σου φωνάζουνε “ρουά! ”
Τα ζάρια πέσαν και σκορπίσαν χαμηλά,
οι στρατηγοί σου φεύγουν γι’ άγνωστα βασίλεια.
Μα εμείς εδώ, μ’ ανακατώματα τρελά
θα περιμένουμε το που θα κάτσει η μπίλια.

Πρίγκηπες, αριβίστες, όλοι στην αρένα
- αφήστε όμως στους απέλπιδες μια γρίλια
μια χαραμάδα και για τ’ όνειρο σε μένα -
κι ας περιμένουμε το που θα κάτσει η μπίλια.