Η λέξη Κέα καταύγαζε το πέλαγο.
Ο τάφος θολωτός. Η λέξη Κέα.
Αλειμμένος λάδι επικούρειος
νυν λιθάνθρακας
φώταε ακόμα ίσα που να βλέπει
που να μη μιλεί
να λιώνει.
Το δαχτυλίδι άφαντο.
Δυο ελληνιστικά εικοσιτετράωρα
τα τελευταία του Αμύντα
λίγα κτερίσματα όχι σπάνια
και κάτι κρύσταλλοι ουρικού οξέος
μια φιάλη, υπογραφή Δομέτιος·
Δε λέγεται η λύπη των αξίνων…
Ω ποίηση κεραμουργία με φωνήεντα
έφευγες σφαίρα στον αυτοκινητόδρομο
πιο πολύ αιώρα η Σέριφος
αντίπετρα τα χάη κ’ εγώ το σείστρο.
(1973)
(Έκτωρ Κακναβάτος. Ποιήματα 1943-1974.-Αθήνα: Άγρα, 1990, [Α΄τόμος] σ. 182).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου