Απ’ τα ψηλώματα όπου γεννιέται
μακρύς ποταμός της θλιμμένης Ιβηρίας,
του ευρύστερνου ακρωτηριού της Δύσης
- λύρα εκτενής, προς τη θάλασσα, από ήλιο και πέτρα -,
με το θαύμα του στίχου σου, είδα
τη θαλασσινή παιδικότητά μου,
τότε που και γώ, από μικρός, ήθελα να’μουνα
βοσκός κυμάτων, καπετάνιος αστεριών.
Εσύ ζεις ,εγώ ονειρευόμουν.
Αλλά και τους δυό αδελφέ, η θάλασσα ερεθίζει.
Σε κάθε στίχο σου
υπάρχει ένα πελαγίσιο χτύπημα, που με ξυπνά
από όνειρα άλλων ημερών,
δωρίζοντάς μου κοχύλια και μαργαριτάρια.
Έχεις στροφές όπως ιστίο φουσκωμένο
απ΄ άνεμο και φως, και στίχο όπου ηχεί
το θαλάσσιο βούκινο ενός τριτώνα, και το νερό
που αναπηδά από την κεφαλή του δελφινιού.
Βραχνές σειρήνες στην ομίχλη. Φάροι
του λιμανιού που βλεφαρίζουν μες στη νύχτα!
Πέρασμα τρυφερότητας και κάτι ακόμη! Το βιβλίο σου
λέγει όσα η θάλασσα ποτέ δεν αποκαλύπτει.
Την ιστορία των λουλουδιασμένων ακτών
που το ποτάμι διηγάται ναυαγώντας μέσα τους.
Καλός θαλασσινός, ώ Χούλιο,
- όχι σε στεριά θαλασσινός
παρά στην προκυμαία- εξάντας είν’ ο στίχος σου
όπου ο βορράς χαμογελά στην καταιγίδα.
Ο Θεός ας σκέπει τον στίχο σου και το καράβι σου,
σίγουρος ο ρυθμός, σταθερή η καρίνα,
κι ας θριαμβεύουν και στη θάλασσα και στη λήθη
ποιητή και καπετάνιε, πλοίο και ποίημα.
μτφρ. Κώστας Τσιρόπουλος
Αντόνιο Ματσάδο «ΠΟΙΗΜΑΤΑ» σελ.94,95. Εκδοτικός Οίκος: « Οι Εκδόσεις των Φίλων» 1972
μακρύς ποταμός της θλιμμένης Ιβηρίας,
του ευρύστερνου ακρωτηριού της Δύσης
- λύρα εκτενής, προς τη θάλασσα, από ήλιο και πέτρα -,
με το θαύμα του στίχου σου, είδα
τη θαλασσινή παιδικότητά μου,
τότε που και γώ, από μικρός, ήθελα να’μουνα
βοσκός κυμάτων, καπετάνιος αστεριών.
Εσύ ζεις ,εγώ ονειρευόμουν.
Αλλά και τους δυό αδελφέ, η θάλασσα ερεθίζει.
Σε κάθε στίχο σου
υπάρχει ένα πελαγίσιο χτύπημα, που με ξυπνά
από όνειρα άλλων ημερών,
δωρίζοντάς μου κοχύλια και μαργαριτάρια.
Έχεις στροφές όπως ιστίο φουσκωμένο
απ΄ άνεμο και φως, και στίχο όπου ηχεί
το θαλάσσιο βούκινο ενός τριτώνα, και το νερό
που αναπηδά από την κεφαλή του δελφινιού.
Βραχνές σειρήνες στην ομίχλη. Φάροι
του λιμανιού που βλεφαρίζουν μες στη νύχτα!
Πέρασμα τρυφερότητας και κάτι ακόμη! Το βιβλίο σου
λέγει όσα η θάλασσα ποτέ δεν αποκαλύπτει.
Την ιστορία των λουλουδιασμένων ακτών
που το ποτάμι διηγάται ναυαγώντας μέσα τους.
Καλός θαλασσινός, ώ Χούλιο,
- όχι σε στεριά θαλασσινός
παρά στην προκυμαία- εξάντας είν’ ο στίχος σου
όπου ο βορράς χαμογελά στην καταιγίδα.
Ο Θεός ας σκέπει τον στίχο σου και το καράβι σου,
σίγουρος ο ρυθμός, σταθερή η καρίνα,
κι ας θριαμβεύουν και στη θάλασσα και στη λήθη
ποιητή και καπετάνιε, πλοίο και ποίημα.
μτφρ. Κώστας Τσιρόπουλος
Αντόνιο Ματσάδο «ΠΟΙΗΜΑΤΑ» σελ.94,95. Εκδοτικός Οίκος: « Οι Εκδόσεις των Φίλων» 1972
 |
| Machado Antonio (1875-1939)
....από μικρός, ήθελα να’μουνα
βοσκός κυμάτων, καπετάνιος αστεριών.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου