Γιώργης Παυλόπουλος-Ελένη

οἷσιν ἐπὶ Ζεὺς θῆκε κακὸν μόρον, ὡς καὶ ὀπίσσω

ἀνθρώποισι πελώμεθ’ ἀοίδιμοι ἐσσομένοισι

ΙΛΙΑΔΑ, Ζ 357-358


Πάλι γυμνή στην αγκαλιά του απόψε
όμως ο νους της γύριζε στο άλλο της κρεβάτι.

Πρώτη φορά που ένιωσε τον πόθο του αλλιώτικο
πρώτη φορά την τρόμαζαν ο έρωτας κι η νύχτα.

Χάμω στο πάτωμα τα ξεσκισμένα πέπλα της
κι η τρυπημένη ασπίδα του, παντοτινή ντροπή.

Μα ποιός αποφασίζει για το σώμα της, ποιός φταίει
που η ομορφιά της θ’ αφανίσει αύριο την Τροία;

Και ποιός θεός τούς όρισε ν’ αγαπηθούν πολύ
κι απ’ την αγάπη τους να γίνουν ποίημα του Θανάτου;

Γιώργης Παυλόπουλος. 2004. Πού είναι τα πουλιά; Αθήνα: Κέδρος.