Ηλίας Λάγιος-Όταν ανέγνωσα, τυπωμένα, τα «τραγούδια του Λόρκα»

Με χάρη, απ' το δοξάρι του Μαβίλη
'ς' ένα καντούνι να προβαίνεις, μύθος·
σ' ακούστηκαν,τερπνά, σκότος και λίθος,
θραύσμα του Σολωμού ποχει ανατείλει.

Απ' την Βεΐκου,μέχρι την Σεβίλλη,
τον κόσμο ξαναλές με πλήρες ήθος·
καταφρονάς (σωσία) τ΄ ανάξιο πλήθος,
μόνη σου σμίλη, δείλι κι ασφοδίλι.

Μας ναναρίζεις μέσα απ' τον καθρέφτη
'ς' ήσκιους, πουλιά κι ανέμων μαδριγάλλι·
πρός της πορτοκαλιάς ανθών, τον κλέφτη, 

εποίκισες το φως: νύχτα μεγάλη
πέθανες κάθε αυτή μέσα στους τοίχους
γιά να γεννήσης (θριαμβός σου!) ήχους.




Πηγή: http://1-2.gr/2017/10/05/hlias-lagios-soneto-ths-odoy-drakoy/