Ένας από τους πρωτοπόρους του μουσουλμανικού μυστικισμού, ο Χουσεΐν Ιμπν Μαανσούρ, σταυρώθηκε στη Βαγδάτη το 922 και βρήκε μαρτυρικό θάνατο, Λίγο προτού πεθάνει είπε: «Θεέ μου, σ΄ ευχαριστώ που με αξιώνεις να ενωθώ μαζί σου. Σε παρακαλώ να συγχωρέσεις τους διώκτες μου». Η θαραλλέα στάση του όσο και η μεγαθυμία του απέναντι στους δήμιους του ενέπνευσαν τον Ομάρ Καγιάμ να μιλήσει για το δώρο της ζωής. Αν υποθέσουμε ότι το έργο του ποιητή είναι «να καλουπώνει τον άνεμο», ήτοι να συνδυάζει τον ρεαλισμό με τη φαντασία σμιλεύοντας την έμπνευσή του και φέρνοντας την στα ανθρώπινα μέτρα, μπορούμε να πούμε ότι ο Καγιάμ αποδείχθηκε μάστορας της τεχνικής αυτής.
Αν τον καιρό της Άνοιξης, ένα πανέμορφο κορίτσι
μου δώσει ένα ποτήρι με κρασί στον ανθισμένο κάμπο,
όσο κι αν τους πολλούς αυτό τους σκανδαλίζει, εγώ
δεν θα 'μουν.
ούτε σκυλί, αν έβαζα Παράδεισο στο νου μου.
Ένα φλασκί με κόκκινο κρασί και μια στιγμή γαλήνης·
μια συλλογή με στίχους·και μισό καρβέλι θα μας φτάσει.
Εσύ κι εγώ στην ερημιά θα έχουμε ανέμελοι καθίσει
να μας ζηλεύει για τα πλούτη μας ακόμη και ο Σουλτάνος.
[Ομάρ Καγιάμ (1048-1131), Ρουμπαγιάτ, Απόδοση: Αργύρης Ευστρατιάδης, Αθήνα: Πατάκης 2015, σσ. 21, 25. ]
Πηγή: Κώστας Αρκουδέας, Επικίνδυνοι Συγγραφείς, Αθήνα: Καστανιώτης 2019, 295-296.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου