Δὲν εἶπα τίποτα ἀκόμα
Τίποτα!
Κι ἂς κυλιέται πάντα ὁ πόνος
ἀνάμεσα σὲ σημαῖες,
μεγάφωνα καὶ βεγγαλικά.
Μὰ ὁ πιό μεγάλος πόνος
δέ μιλιέται, δέ γράφεται,
δέ γροικιέται ἀπ' τοὺς ἄλλους.
Γυρίζει μέσα μας
σὰν τὸ λιοντάρι,
μουγκρίζοντας,
τρώγοντας ἀπ' τὶς σάρκες.
Ο πιό μεγάλος πόνος
δέν ἀλλάζει σὲ δόξα,
δέ γίνετται τσίρκο καὶ ἀγορά!
(᾿Ανθολογία, Β΄, σ. 642)
Τίποτα!
Κι ἂς κυλιέται πάντα ὁ πόνος
ἀνάμεσα σὲ σημαῖες,
μεγάφωνα καὶ βεγγαλικά.
Μὰ ὁ πιό μεγάλος πόνος
δέ μιλιέται, δέ γράφεται,
δέ γροικιέται ἀπ' τοὺς ἄλλους.
Γυρίζει μέσα μας
σὰν τὸ λιοντάρι,
μουγκρίζοντας,
τρώγοντας ἀπ' τὶς σάρκες.
Ο πιό μεγάλος πόνος
δέν ἀλλάζει σὲ δόξα,
δέ γίνετται τσίρκο καὶ ἀγορά!
(᾿Ανθολογία, Β΄, σ. 642)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου