Πικρή τιμή των ποιημάτων
οι εννέα συλλαβές του στίχου.
Κι αν λείπει μιά ή κι αν περισσεύει,
τα εξαίρουν ή τα σακατεύουν.
Του ποταμού είμαστε το σκάκι
και η χαρτωσιά που θέλει ρίσκο.
Λιμά και πιόνια πάντα πέφτουν
στην καθεμιά στροφή του δρόμου.
Στον στίχο πάει και πέφτει η λέξη,
ενώ στη μνήμη βρέχει δάκρυα.
Η νύχτα, τα πουλάκια πέφτουν,
μι' αργή τα πάντα είναι πτώση.
Ελευθερία, μα με δούλους,
ζαριά που απελευθερώνει
ιστούς απόκρυφους αράχνης
σε σταυροδρόμια και σε μάντρες.
Όπως το στόμα σου στο μήλο,
το χέρι μου στο στήθος σου όπως,
κι η πεταλούδα μες στις φλόγες
χορεύει - πέφτει να πεθάνει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου