Τώρα να μ’ αφήνατε ήσυχον,
Τώρα συνηθίστε χωρίς εμένα.
Τώρα θα κλείσω τα μάτια.
Και μόνο θέλω πέντε πράγματα,
πέντε ρίζες προτιμάω.
Η μια είναι ο έρωτας δίχως τέλος.
Το δεύτερο είναι να βλέπω το φθινόπωρο.
Δεν μπορώ να είμαι χωρίς τα φύλλα
να πετάνε και να γυρνάνε ξανά στη γη.
Το τρίτο είναι ο βαρύς χειμώνας,
η βροχή που αγάπησα, το χάδι
της φωτιάς μες το άγριο κρύο του δάσους.
Τέταρτο έρχεται το καλοκαίρι
σαν καρπούζι στρογγυλό.
Το πέμπτο πράγμα είναι τα μάτια σου
Ματίλντε μου, πολυαγαπημένη,
δε θέλω να κοιμάμαι χωρίς τα μάτια σου,
δε θέλω να είμαι αν εσύ δε με κοιτάς
εγώ αλλάζω άνοιξη
μόνο γιατί με βλέπεις εσύ.
Φίλοι, αυτά είναι τα όσα θέλω.
Είναι σχεδόν τίποτα και σχεδόν όλα.
Τώρα, αν θέλετε, πηγαίνετε.
Έχω ζήσει τόσο που κάποια μέρα
θα πρέπει αναγκαστικά να με ξεχάσετε
σβήνοντας με από το χάρτη
υπήρξε ατέρμονη η καρδιά μου.
Όμως, επειδή ζητάω σιωπή,
μη νομίσετε πως θα πεθάνω
μου συμβαίνει εντελώς το αντίθετο
συμβαίνει πως πρόκειται να βιωθώ.
Συμβαίνει πως είμαι και ότι συνεχίζω.
Όχι για τίποτα άλλο, αλλά γιατί μέσα μου
θα βλαστήσουν δημητριακά,
πρώτα οι σπόροι που σκίζουνε
το χώμα για να δούνε το φως,
όμως η μάνα γη είναι σκοτεινή
και μέσα μου είμαι σκοτεινός
είμαι σαν πηγάδι που μέσα στα νερά του
αφήνει τ’ αστέρια της η νύχτα
και συνεχίζει στον κάμπο μοναχή.
Είναι γιατί έχω ζήσει τόσο
που θέλω να ζήσω άλλο τόσο.
Ποτέ δεν ένιωσα έτσι ηχηρός
ποτέ δεν είχα τόσα φιλιά.
Τώρα, όπως πάντα, είναι νωρίς.
Πετάει το φως με τις μέλισσές του.
Αφήστε με μόνο μου με την ημέρα.
Ζητάω την άδεια για να γεννηθώ.
Μετάφραση: Δανάη Στρατηγοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου