Από τους καλύτερους ποιητές μας-δήλωνε αναρχοκομμουνιστής!
Νίκου Καρούζου: «σπαράγματα» (κι ένα απόόσπασμα από συνέντευξή του)!
«..Θα σας κάνω εγώ να μάθετε ζωή»!
«Ζούμε θα πει αλητεύουμε στους αμέτρητους ίμερους (πόθους)αλητεύουμε στα σώματα των απέραντων γυναικώναλητεύουμε στη μιλιά μας/αλητεύουμε στην πείνα και την ακάλεστη δίψα»!
«Ο καύσωνας της Εύας είναι ευτυχία/ο καύσωνας της φύσης είναι απελπισία»!
«…έρημος σαν τη βροχή /διαβαίνω αγιάτρευτος μέσα στο όνειρό μου
έχοντας το σακούλι του αναστεναγμού
κι όλο πηγαίνω/πηγαίνω στις πηγές. /Είναι αξημέρωτη νύχτα η ζωή.»!
«- Ο χώρος ειν’ αγκάλιασμα κι ο χρόνος λεφτοκάρυ/΄κι ο έρωτας γλυκό φιλί σε κρεμμυδένιο χείλι.-/ Σαρανταβέργινο κλουβί ο κόσμος που με ζώνει—σχεδόν Τα Τείχη.»!
«Ο κόσμος ειν’ αθάνατος γιατί πολύ πεθαίνει»!
«Οι αναστενάρηδες φωνάζουν πατώντας/απάνω στη φωτιά:
Σταχτ’ να γέν’./Εμείς απ’ αλλού με άλλους όρους φωνάζουμε:/ Να μεγαλώνει, η φωτιά να μεγαλώνει/να γίνεται ολοένα ψηλότερη/ εξαρπάζοντας ιαματικά τον πλανήτη»!
«Το μπόλι της αγάπης δεν το δέχτηκε ο κόσμος/ υστέρημα η άνοιξη,/ ανύπαρκτο πουγκί/ μπλόφα χοντρή η άνοιξη στις μέρες μας.»!
«Θηλάζουμε από την άρρωστη καθημερινότητα/ζωή τσαλακωμένη/βρομοτράπουλα κι ο κόσμος ξεροτράχαλο.»!
«Το θέμα δεν είναι η ανάπτυξις σοσιαλιστικής ιδεολογίας (αυτό είναι εύκολο), το θέμα είναι η ανάπτυξις σοσιαλιστικής ιδεολογίας (αλλ’ αυτό είναι δύσκολο)»!
«Με τι βιασύνη προχωρεί ο Ιησούς εφέτος/προς την Ανάσταση…παραμερίζει πανέρια τεράστια/γιομάτα βιολέτες/σπρώχνει τους αέναους παπάδες,τινάζει νευρικά προς τα πίσω τη μαλλούρα του, το γεγονός είναι ολοφάνερο: βαρέθηκε»!
«Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς (κανείς)»!
«..Το αποτέλεσμα ήταν να τον πάνε στο πλησιέστερο αστυνομικό τημά: την εκκλησία»!
«Η ιστορία φυσικά δε μας περιμένει στη στάση του τρόλεϊ»!
«Δε βαριέσαι; Τι Επίκτητος να σεργιανάς/ τι σωστά ντυμένος Αλ Καπόνε/με τη φαρδιά κορδέλα στο καπέλο σου/ με ρόδινες χοντρές γραβάτες…Το γεγονός είναι ένα-: θα πεθάνεις./ Χάσμα ο Σούμπερτ ανεξιχνίστο.»!
«Όποιος λέει είναι νικητής/διαπράττει ένα ανιαρό λάθος/ όποιος λέει πως είναι νικημένος/διαπράττει ένα σπαραχτικό λάθος»!
«Μόνον αυτοί που τρέφουν όνειρα/απολαμβάνουν την πραγματικότητα»!
«Τέχνη είν’ η συγκίνηση που σε τινάζει πάντα στον αέρα»!
«Δεν καταδέχομαι να μην πεθάνω»!
«Την καλησπέρα μου στα ιδανικά σας»!
Από το «Ρομαντικός επίλογος»:
«…Μη με διαβάζεται…Ὅταν δὲν ξέρετε κανέναν ὑπερσυντέλικο.
Ἂν δὲν ἀγαπᾶτε τὰ ζῶα/καὶ μάλιστα τὶς νυφίτσες.
Ἂν δὲν ἀκοῦτε τοὺς κεραυνοὺς εὐχάριστα ὁπουδήποτε.
Μὴ μὲ διαβάζετε/ὅταν ἔχετε δίκιο. Μὴ μὲ διαβάζετε ὅταν/δὲν ἤρθατε σὲ ρήξη μὲ τὸ σῶμα…/Ὥρα νὰ πηγαίνω/δὲν ἔχω ἄλλο στῆθος…»!
(Επιλογή σπαραγμάτων, Γ. Τζήκας, από το 2ο τόμο των ποιημάτων του, εκδ. Ίκαρος)
...................................................................................................................................................
Απόσπασμα από συνέντευξή του:
Μνημονεύοντας τον ποιητή Νίκο Καρούζο. Ηταν Ιούλιος του 1990, όταν ο συνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος ζήτησε να επισκεφθούμε τον φίλο του ποιητή Νίκο Καρούζο (είχε μελοποιήσει ποιήματά του) στον «Ερυθρό Σταυρό», όπου νοσηλευόταν, σοβαρά άρρωστος, χτυπημένος από καρκίνο.
Τέσσερα χρόνια πριν είχε αρνηθεί την τιμητική σύνταξη που του είχε δοθεί από το υπουργείο Πολιτισμού, επειδή τον είχαν τοποθετήσει στη β’ κατηγορία.
Οπου εκεί στο νοσοκομείο μαθαίνουμε από τον ποιητή, γιατρό και φίλο του Μανόλη Πρατικάκη, που τον φρόντιζε, ότι νοσηλευόταν με χαρτί απορίας!….
– Θα μου επιτρέψετε να σημειώνω μερικά απ’ αυτά που λέμε;
– Ελεύθερα. Αλλωστε έχουμε πει να κάνουμε μια συνέντευξη….
Σε μέρες που ζούσαμε την κατάρρευση του κομουνιστικού ιδεώδους στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, ο Νίκος Καρούζος, που και διώξεις και εξορία είχε υποστεί, δήλωνε πιστός σ’ ένα δικό του κομουνισμό:
– Είμαι αναρχοκομουνιστής. Δεν πιστεύω στο κράτος. Δεν πιστεύω ότι το κράτος είναι δυνατό να συμβάλει στη σοσιαλιστική πρόοδο της κοινωνίας. Δεν πιστεύω ότι είναι δυνατό να παίξει ρόλο υπέρ του σοσιαλισμού και της αταξικής κοινωνίας.
Κι όσο για την κατάρρευση στις χώρες όπου είχε εφαρμοστεί:
– Δεν είναι κατάρρευση του κομουνισμού, είναι κατάρρευση του σταλινικού καθεστώτος. Δεν υπήρξε κομουνισμός. Υπήρξε μια στυγνή γραφειοκρατία, όπου ο εργαζόμενος είχε απλώς δυνατότητες επιβίωσης. Τη μερίδα του λέοντος ενέμετο η γραφειοκρατία. Εγώ αυτά τα είχα προβλέψει σε ανύποπτο χρόνο και δεν εντυπωσιάστηκα και δεν έχω να κλάψω τίποτε από την κατάρρευση. Θα πρέπει όμως να ομολογηθεί ότι ο επαναστατικός μαρξισμός, όπως τον διαμόρφωσε ο Λένιν και η Οχτωβριανή Επανάσταση, έπαιξε τεράστιο ρόλο στον εικοστό αιώνα υπέρ των εργαζομένων. Μόνο που, σε αντίθεση με τον κομουνισμό, ο καπιταλισμός έδειξε πως, όταν χρειάζεται, ξέρει να συσπειρώνεται και να ξεπερνά τις κρίσεις τις καταστροφικές, όπως το κραχ του 1929. Ο Μαρξ δεν είχε καταλάβει ότι ο καπιταλισμός έχει ένστιχτο αυτοσυντήρησης -και να που σήμερα είναι σε θέση, ό,τι ώρα θέλει, να παίρνει πίσω παραχωρήσεις από τους εργαζόμενους, να τις παγώνει.
Ο Καρούζος πέθανε δύο μήνες αργότερα, στις 28 Σεπτεμβρίου 1990 (ήγουν πριν από 20 χρόνια), στα 64 του, πριν προλάβει να πάρει σύνταξη. Είχε όμως την καλή τύχη στα τελευταία του να νοσηλευτεί στο «Υγεία», προσφορά του ίδιου του νοσοκομείου. Η κηδεία του ωστόσο, στη γενέτειρά του Ναύπλιο, έγινε δημοσία δαπάνη.
(ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΚΙΩΝΗ, Ελευθεροτυπία, 11/9/10)
Πηγή:https://itzikas.wordpress.com/2010/09/18/%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AE-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%B6%CE%BF%CF%85-20-%CF%87/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου