Σαν αφαιρέσεις απ’ τον ήλιο τη λαίμαργη αστρονομία
δεν είναι πιότερος από μια πυγολαμπίδα που διαστέλλει
την κίνηση μεσ’ στο άναυδο σκοτάδι.
Δεν έχει πόσιμη σημασία να σταλάζουμε
τσιγγούνικες αλήθειες και σταγονίδια βεβαιότητας
δεν έχει ούτε μια πρωτοτυπία η ξεμυαλίστρα η εξυπνάδα
πρωτότυπος είν’ εκείνος που δικάζει τις λέξεις
εκείνος οπού βάζει ποινές ολοένα στα δάχτυλά του
την ώρα που σέρνουν έρημα την άλαλη πένα.
Δεν έχει μητρότητα ο ίλιγγος
δεν έχει πατρότητα η νύχτα.
Μίλησα κι άλλοτε γι’ αυτά τα χαρτόνια.
Οι σκοτεινοί μας σύντροφοι: οι άκρες και τα μάκρη
με του κύκλου τ’ άγρια δώρα μας κοροϊδεύουν.
Έχοντας τώρα πια ξεπέσει ο γέροντας Ευκλείδης
είν’ απόβλητο το μήκος ως πράξη του σύμπαντος
και το ύψος ανεύρετη μελωδία στα πλάτη...
Τράβηξα τη σκονισμένη αιωνιότητα σαν κουρτίνα
με τόση ευκολία και τα ’χασα βλέποντας
το λάγνο τίποτα της αναφρόδιτης καμπύλης!
Ο άγγελος τότε του έαρος μου φώναξε: - Μη στενεύεις,
αγίαζε μονάχα, μη σκοπεύεις, κι απ’ το μειλίχιο
δαιμόνιο της αγάπης πιο περ’ ακόμη τράβα κι ας είπες.
θα κομματιάσω τον κόσμο για να ματιάσω
τη δύναμη της αλήθειας.
Έλα, λυτρώσου τώρα κι απ’ του Ερωτήματος την έλλειψη
να γίνεις ομορφότερος να μείνεις όντως μόνος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου