" Η Σοφία , πανταχού ευτυχείν ποιεί τους ανθρώπους"
ΠΛΑΤΩΝ ( Ευθύδ. 280 α )
Αφόρητη η μοναξιά του Σοφού.
Τη συντριβή του ΕΓΩ στο "πέραν"
της σκέψης του απαιτεί..
Τέτοια υψηλοφροσύνη για το ανθρώπινο
και σπατάλη ψυχής
για τον πόνο της γνώσης.
Στον αταίριαστο ,για τους πολλούς,
χώρο της ερημίας του, φροντίζει
ιδιοφυώς, να έχει φυλαγμένο λίγο
απ' το φως του χτές για τη νιότη
του αύριο των ανθρώπων.
Αν και σύνηθες με τους σοφούς
είναι να αποθνήσκουν μες
στην πολλήν ερημίαν τους,
με πεπληρωμένον θλίψεως
- για το χαμένο δίκαιο των ιδεών τους,
εν πολλοίς - τον μαστόν
των εμπνεύσεών τους...
Αφόρητη η μοναξιά του Σοφού.
Όσο ανεβαίνει το όρος της σκέψης του,
τόσο απομακρύνονται
οι άνθρωποι γύρω του...
□ ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
"Θησαυρίσματα" 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου