πίσω απ' τα σύνορα κοιμούνται τα ταξί
στα εκκενωμένα σπίτια
τα σακιά, χορτάτα χώμα.
νωρίς το βράδυ ο μουεζίνης
του βορρά, κι οι ζυθοπότες
που απ'τον νότο τον ακούν σωπαίνοντας
στις πλαστικές τους τις καρέκλες, πίσω τους
το ψυγείο, ένας λευκός θεός που γουργουρίζει.
εκεί, σ' έναν παράδρομο, βλέπεις
τον ράφτη να ξετυλίγει τα τόπια του
καθώς στρατηλάτης τους χάρτες του,
ενώ έξω βελονιά τη βελονιά τα φανάρια
ράβουν το βράδυ στους δρόμους.
τα δέντρα, οι φοινικιές στο πάρκο σκοτεινιάζουν•
ένας αγέρας κάπου κάπου ανασκαλίζει
τη θράκα των πορτοκαλιών με κόπο-
σαν σ' όνειρο ο δρόμος προς τα δυτικά
περνά από εκτάσεις νεόδμητες, γάτες
νεκρές, πατικωμένες λες σκιές, σε μι' άκρη του
μια μαυροσπαλαθκιά που ζητιανεύει.
(Jan Wagner, από την επιλογή ποιημάτων του "Το σπουργίτι του Γκέρικε και άλλα ποιήματα", μετάφραση Κώστα Κουτσουρέλη, εκδ. Κίχλη, 2018)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου