Έζρα Πάουντ, "Χιού Σέλγουιν Μώμπερλυ"

ΙΙ

Η εποχή απαιτούσε μια εικόνα

Του επιταχυνομένου της μορφασμού,

Κάτι για τη σύγχρονη σκηνή,

Όχι πάντως χάρη Αττική∙

Όχι, όχι βέβαια, τους σκοτεινούς ρεμβασμούς

Της ενόρασης∙

Καλύτερα ψευδολογίες

Παρά κλασικούς σε παράφραση!

Η «εποχή απαιτούσε» κυρίως ένα γύψινο εκμαγείο,

Φτιαγμένο δίχως απώλεια χρόνου,

Μια πρόζα κινηματογραφική, όχι, ασφαλώς όχι, αλάβαστρο

Ή το «λάξευμα» της ρίμας.





III


Το ρόδινο φόρεμα για τσάι, κ.τ.λ.
Εκτοπίζει της Κω τη μουσελίνα,
Η πιανόλα «αντικαθιστά»
Της Σαπφώς τη βάρβιτο.

Ο Χριστός ακολουθεί το Διόνυσο,
Φαλλικός κι αμβρόσιος
Παραμέρισε για τις νηστείες∙
Ο Caliban αποκηρύσσει τον Ariel.

Τα «πάντα ρει»
Λέει ο σοφός Ηράκλειτος∙
Μια κακόγουστη όμως φτήνεια
Θα επιβιώσει από τις ημέρες μας.

Ακόμη κι η Χριστιανική ομορφιά
Αποστατεί – μετά τη Σαμοθράκη∙
Βλέπουμε το καλόν
Θεσπισμένο στην αγορά.

Του Φαύνου η σάρκα δε μας ανήκει,
Μήτε του αγίου τ’ όραμα.
Αντί όστιας έχουμε τον Τύπο∙
Αντί περιτομής την ψήφο.

Ίσοι κατά το νόμο, οι πάντες,
Απαλλαγμένοι από τον Πεισίστρατο,
Επιλέγουμε έναν απατεώνα ή έναν ευνούχο
Να μας κυβερνήσει.

Ω λαμπρέ Απόλλωνα,
τιν’ άνδρα, τιν’ ήρωα, τίνα θεόν,
Σε ποιον θεό, άνδρα, ή ήρωα
Τενεκεδένιο στεφάνι να επιθέσω!

IV

Αυτοί πάντως πολέμησαν,

και μερικοί πιστεύοντας,

                     pro domo, παντως…

Άλλοι πρόθυμοι για τα όπλα,

άλλοι για περιπέτεια,

άλλοι απ’ το φόβο της αδυναμίας,

άλλοι απ’ το φόβο της αποδοκιμασίας,

άλλοι από αγάπη για τη σφαγή, στη φαντασία,

μαθαίνοντας αργότερα…

άλλοι με φόβο, μαθαίνοντας την αγάπη της σφαγής∙

Μερικοί έπεσαν, pro patria,

                        non «dulce» non «et decor»…

βούτηξαν ως τα μάτια μέσα στην κόλαση

πιστεύοντας στα ψέμματα των γέρων, ύστερα δυσπιστώντας

επέστρεψαν στην πατρίδα, επέστρεψαν σ’ ένα ψέμμα,

επέστρεψαν σε αμέτρητες απάτες,

επέστρεψαν σε παλιά ψέμματα και νέους εξευτελισμούς∙

τοκογλυφία πωρωμένη και πανάρχαια

και στις δημόσιες θέσεις συκοφάντες.

Τόλμη όσο ποτέ άλλοτε, σπατάλη όσο ποτέ άλλοτε.

Νέο αίμα κι ευγενικό αίμα,

ρόδινα μάγουλα, κι ωραία σώματα∙

σθένος όσο ποτέ άλλοτε

ειλικρίνεια όσο ποτέ άλλοτε,

απογοητεύσεις ανείπωτες στο παρελθόν,

υστερίες, εξομολογήσεις χαρακωμάτων,

καγχασμός μέσα από νεκρές κοιλιές.

V

Πέθαναν μυριάδες,

Κι ανάμεσα τους, οι καλύτεροι,

Για μια φαφούτα γριά σκύλα,

Για ένα μπαλωμένο πολιτισμό,

Γοητεία, χαμόγελο στο ευγενικό στόμα,

Γοργή ματιά που χάθηκε κάτω απ’ της γης το βλέφαρο,

Για δύο γκρόσες σπασμένα αγάλματα,

για μερικές χιλιάδες στραπατσαρισμένα βιβλία.

ΜΕΤΑΛΛΙΟΝ

Luini σε πορσελάνη!

Το grand πιάνο

Εκστομίζει βέβηλη

Διαμαρτυρία με την καλλίφωνη σοπράνο του.

Το στιλπνό κεφάλι προβάλλει

Μέσα απ’ το χρυσοκίτρινο φόρεμα

Σαν την Αναδυομένη στις αρχικές

Του Reinach σελίδες.

Ροδομελίχρωμες, το οβάλ πρόσωπο καλύπτοντας,

Ψαθόπλεκτες κοτσίδες που δείχνουν σα να ήσαν

Στου Βασιλιά Μίνωα τ’ ανάκτορο πλεγμένες

Από μέταλλο ή κεχριμπάρι αμάλαχτο∙

Κάτω απ’ το λούστρο, το οβάλ πρόσωπο,

Λαμπερό στο αβρό του περίγραμμα, καθώς,

Κάτω απ’ τις ακτίνες μισού βαττ,

Τα μάτια γίνονται τοπάζια.

Μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός

Από το βιβλίο «ΧΙΟΥ ΣΕΛΓΟΥΙΝ ΜΩΜΠΕΡΛΥ», ΕΣΤΙΑ, (ανατύπωση 1994).

(Ο Ezra Pound με τον Γιώργο Σεφέρη)