Πήρε τους μαθητές του ο Ιησούς κι ανηφόρισε
στο δύσκολο Όρος, στην κορφή του όπου είναι
μόνος κανείς, σε σύννεφα ανάμεσα και σε ανέμους.
Και είπε, χωρίς να ξέρει αν ακούγεται:
“Η αγάπη είναι αλήθεια κ’ η αλήθεια αγάπη”.
Και το ότι κανείς δεν κατάλαβε τίποτε
Το είδε στα πρόσωπα των μαθητών του
που κοιταζόντουσαν.
Νιώθοντας μόνος
ανάμεσα στο κενό και το ψύχος,
έμεινε ακίνητος ως να μαρμάρωσε
και βυθίστη σε συλλογή: “Για πόσον καιρό;”
Και βλέποντας κάτω τη θάλασσα,
ταράχθηκε σφόρδα: “Ώσπου το πλήρωμα
να ΄ρθει της αγάπης, μπορεί να χρειαστούν
τόσα δάκρυα όσα είναι όλες οι θάλασσες”.
Και ξεκίνησε έπειτα, έτσι όπως ήτανε,
για τους αιώνες. Μετακινιόταν το Όρος,
με αυτόν στην κορφή, διπλωμένον στα σύννεφα.
Ο διακεκριμένος πλανήτης,1983
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου