Τα παλιά γκαρσόνια
τα καταλαβαίνεις από τα παπούτσια.
Μαύρα τις περισσότερες φορές
καλογυαλισμένα και με τις σόλες φαγωμένες.
Κατάγονται από Τρίπολη
Αγρίνιο και Άρτα.
Υποφέρουν από πλήξη
κιρσούς
και χρόνια αφασία.
Ένας απ’ αυτούς χτες
είχε νυχτερινή βάρδια.
Όταν έφτασε η ώρα να σχολάσει
έβγαλε το βυσσινί σακάκι με τα χάλκινα κουμπιά
άνοιξε την πόρτα
και βγήκε έξω στο δρόμο.
Η ώρα ήταν τρεισήμισι και χιόνιζε.
Φτάνοντας στο σπίτι
βρήκε τη γυναίκα του να ροχαλίζει ξεφυσώντας
κάτω απ’ τα σκεπάσματα
σαν μεγάλη ιδρωμένη φάλαινα.
Έβγαλε τα παπούτσια
και τις ιδρωμένες κάλτσες του
και μπήκε στο μπάνιο.
Ακούμπησε το γείσο του νιπτήρα.
Κοίταξε το πρόσωπό του
στον καθρέφτη.
Ζόναρς, Φλόκας, Λουμίδης, σκέφτηκε.
Έχω σερβίρει πρώην υπουργούς
και βιομηχάνους.
Καιρός τώρα να πάω κι έναν καφέ
στην πεθαμένη μάνα μου.
Επικίνδυνα παιδιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου