Ύστερα η έννοια του θανάτου
για τα όντα είναι ανύπαρχτη.
Μόνο οι θάλασσες πεθαίνουν
κι αδειάζουν οι στιγμές
η εσπέρα ξεψυχάει ασπαίροντας
η τελευταία πνοή του ανέμου
το κύμα που αγγίζει το τέλος του
στα ξεβρασμένα φύκια.
Μόνο τα πράγματα λιποθυμούν
και τα αισθήματα βυθίζονται.
Νεκροταφείο καϊκιών
σκελετωμένες βάρκες
γλαρόπουλα δίχως φτερά
με ξεσκισμένες σάρκες
στ' όνειρο μέσα της ακμής
του απέριττου Αιγαίου
πριν από το ναυάγιο
της παιδικής χίμαιρας.
Μάριος Χάκκας, Άπαντα, Ενότητα: «Όμορφο Καλοκαίρι». Αθήνα: Κέδρος 2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου