Ezra Pound-Canto XLV (With Usura)

With Usura

With usura hath no man a house of good stone

each block cut smooth and well fitting

that design might cover their face,

with usura

hath no man a painted paradise on his church wall

harpes et luz

or where virgin receiveth message

and halo projects from incision,

with usura

seeth no man Gonzaga his heirs and his concubines

no picture is made to endure nor to live with

but it is made to sell and sell quickly

with usura, sin against nature,

is thy bread ever more of stale rags

is thy bread dry as paper,

with no mountain wheat, no strong flour

with usura the line grows thick

with usura is no clear demarcation

and no man can find site for his dwelling.

Stonecutter is kept from his tone

weaver is kept from his loom

WITH USURA

wool comes not to market

sheep bringeth no gain with usura

Usura is a murrain, usura

blunteth the needle in the maid’s hand

and stoppeth the spinner’s cunning. Pietro Lombardo

came not by usura

Duccio came not by usura

nor Pier della Francesca; Zuan Bellin’ not by usura

nor was ‘La Calunnia’ painted.

Came not by usura Angelico; came not Ambrogio Praedis,

Came no church of cut stone signed: Adamo me fecit.

Not by usura St. Trophime

Not by usura Saint Hilaire,

Usura rusteth the chisel

It rusteth the craft and the craftsman

It gnaweth the thread in the loom

None learneth to weave gold in her pattern;

Azure hath a canker by usura; cramoisi is unbroidered

Emerald findeth no Memling

Usura slayeth the child in the womb

It stayeth the young man’s courting

It hath brought palsey to bed, lyeth

between the young bride and her bridegroom

CONTRA NATURAM

They have brought whores for Eleusis

Corpses are set to banquet

at behest of usura.

 Εzra Pound (1885-1972)

Τραγούδι 45ο – Με την Τοκοφλυφία

Με την τοκογλυφία,

δεν φτιάχνουν σπίτια οι άνθρωποι γερά:

η κάθε πέτρα λαξεμένη και βαλμένη στη θέση της σωστά

να στρώσει απάνω ο σοβάς, να δέσει

ο σκελετός, να κάτσουν τα στολίδια.

Με την τοκογλυφία

δεν ζωγραφίζουν οι άνθρωποι

παράδεισους στις εκκλησίες

μετά βαΐων και κλάδων,

την παναγιά να δέχεται τον άγγελο εξ ουρανών

κι απάνω εκεί στο πρόχειρο μολύβωμα να λάμπει

το φωτοστέφανό της.

Με την τοκογλυφία

δεν αξιώνονται οι άνθρωποι Γκονζάγα,

κληρονόμους, παλλακίδες,

δεν φτιάχνονται οι εικόνες για νʼ αντέξουν

στον χρόνο και να μας αντέξουν

φτιάχνονται για να πουληθούν αμέσως

και πουλιούνται

Με την τοκογλυφία,

κρίμα μεγάλο κι άδικο ενάντια την φύση,

κάτι μπαγιάτικα αποφάγια το ψωμί σου

χάρτινο το ψωμί σου,

χωρίς το στάρι των βουνών και το σκληρό αλεύρι.

Με την τοκογλυφία χοντραίνει η μολυβιά.

Με την τοκογλυφία ξεχαλινώνονται οι γραμμές

κι οι άνθρωποι δεν βρίσκουν τόπο να φωλιάσουν.

Η πέτρα τρώει το λιθοξόο

κι ο αργαλειός τον υφαντή.

Με την τοκογλυφία

δεν φτάνει το μαλλί στην αγορά

και δεν αφήνει κέρδος το κοπάδι με την τοκογλυφία.

Μάστιγα, μάστιγα μεγάλη αυτή η τοκογλυφία

στομώνει τη βελόνα στο χέρι της κυράς

και σταματά το ακούραστο αδράχτι.

Δεν γίνεται Πιέδρο Λομπάρδο

ούτε κρασί με την τοκογλυφία.

Ντούτσιο δεν γίνεται ούτε Πιερ ντελά Φρανσέσκα

και Χουάν Μπελίν και Λα Καλούνια

ζωγραφιστή με την τοκογλυφία.

Αντζέλικο δεν γίνεται, δεν γίνεται Αμπρότζιο Πρέντις,

ούτε εκκλησία πέτρινη,

κι απάνω από την πύλη σμιλεμένο: Αγαπάτε Αλλήλους.

Άγιο Τρόφιμο… όχι, ασφαλώς, με την τοκογλυφία.

Και Άγιο Ιλαρίωνα… όχι, βεβαίως, με την τοκογλυφία.

Σκουριάζει η σμίλη με την τοκογλυφία.

Σκουριάζει η τέχνη κι ο τεχνίτης,

τρώει το νήμα ο αργαλειός,

κανείς δεν ξέρει πια να κάνει τα χρυσοκεντητά ,

έχει λεκέδες το γαλάζιο, σκορπίζεται το κρεμεζί,

Μέμλινκ δεν βρίσκει πια το σμαραγδί.

Έσφαξε η τοκογλυφία μες τη μήτρα το παιδί,

στόμωσε του νέου την ορμή,

την άνοια, την παράλυση έφερε στο κρεβάτι,

πήγε και ξάπλωσε ανάμεσα στη νύφη

και τον γαμπρό της

ΠΑΡΑΦΥΣΗ

Έφεραν πόρνες στην Ελευσίνα,

σερβίρουν πτώματα…

έτσι προστάζει η τοκογλυφία.

 (μτφρ: Γιώργος Μπλάνας)