Arthur Rimbaud - Ζωές

Ζωές

Ι

Α, λεωφόροι απέραντες τόπου αγίου, εξώστες του ναού! Τι ν' απέγινε ο βραχμάνος που μου εξήγησε τα Ρητά; Λες κι είμαι ακόμα εκεί, και βλέπω μέχρι και τις γερόντισσες! Στο νου μου έρχονται οι ασημένιες ώρες του ήλιου προς τη μεριά των ποταμών, το χέρι της εξοχής στον ώμο μου, και οι θωπείες μας στα όρθια στους πιπεράτους κάμπους. - Πέταγμα κόκκινων περιστεριών πλαταγίζοντας κυκλώνει τη σκέψη μου. - Εξόριστος εδώ, είχα δική μου μια σκηνή για να παίζω δραματικά μεγαλουργήματα απ' τη λογοτεχνία του κόσμου. Θα σας έδειχνα πλούτη αμύθητα. Μελετώ την ιστορία των θησαυρών που ανακαλύψατε. Τη συνέχεια τη βλέπω! Η σοφία μου έχει απαξιωθεί όσο και το χάος. Αλλά τι είναι η δική μου εκμηδένιση μπροστά στην αποβλάκωση που περιμένει εσάς;

ΙΙ

Είμαι ένας εφευρέτης μ' εντελώς άλλη αξία απ' όση είχαν οι προκάτοχοί μου. Αλλά και μουσικός, που βρήκε κάτι σαν το κλειδί της αγάπης. Στην παρούσα φάση, ευπατρίδης άγονης εξοχής με ουρανό απέριττο, πασχίζω να συγκινηθώ με την ανάμνηση ενός παιδιού ζητιάνου, ενός μαθητή και ταξιδιώτη που επιστρέφει με ξυλοπάπουτσα, ενός μαχητή, ενός πεντάρφανου των ερώτων, κι ενός επίδοξου νυμφίου που χάρη στο ατσάλινο μυαλό του απέφυγε να κάνει ό,τι και οι συμμαθητές του. Δεν νοσταλγώ τον παλιό μου κλήρο στη θεϊκή χαρά: το απέριττο ύφος αυτής της άγονης εξοχής τροφοδοτεί σθεναρά τον τρομερό σκεπτικισμό μου. Μα καθώς δεν μπορεί πια να λειτουργήσει αυτός ο σκεπτικισμός, κι αφού εξάλλου αφιερώθηκα σε μια καινούργια παραζάλη - το μόνο που μου μένει να γίνω ένας επικίνδυνος τρελός.

ΙΙΙ

Σε μια σοφίτα, όπου κλείστηκα δωδεκαετής, γνώρισα τον κόσμο, εικονογράφησα την ανθρώπινη κωμωδία. Σε μια αποθήκη έμαθα ιστορία. Σε μια νυχτερινή γιορτή σε πόλη του Βορρά συνάντησα όλες τις γυναίκες των παλαιών ζωγράφων. Σε μια πανάρχαιη στοά στο Παρίσι διδάχτηκα τις κλασικές επιστήμες. Σ' ένα θαυμάσιο σπίτι κυκλωμένο απ' όλη την Ανατολή ολοκλήρωσα το τεράστιο έργο μου και πέρασα τη λαμπρή μου αποστρατεία. Το αίμα μου το δυνάμωσα. Απ' το χρέος μου ελευθερώθηκα. Και ούτε πρέπει πια να μ' απασχολεί. Βρίσκομαι ήδη στον άλλο κόσμο, και τέρμα οι δικαστές.

ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ

Είδα αρκετά. Τ' όραμα το συνάντησα σ' όποιο ουρανό κι αν πήγα.

Είχα αρκετά. Πολύβουες πόλεις, το βράδυ και τη μέρα, και πάντα.

Ξέρω αρκετά. Σταθμοί ζωής. - Α, Βουητά και Οράματα!

Μες στην καινούργια αγάπη και μες στον νέο ήχο αναχωρώ!

Πηγή: Εκλάμψεις (Illuminations). Μετάφραση Στρατής Πασχάλης (εκδ. Γαβριηλίδης, 2008)

Πηγή: https://eimaistahaimou.blogspot.com/2019/07/illuminations-2008.html?spref=fb&fbclid=IwAR0ad9uyViM5LQQol07jxU33JLs3xflC6xNc0iZYLLq5gDDZkIsXwpbyYbo