Στρατής Πασχάλης - Χτισμένη φωνή

Στον τοίχο έχουν χτίσει μια φωνή
πίσω από τη βιβλιοθήκη,
τη νύχτα ψιθυρίζει όσα λένε
οι γκρίζοι ποιητές, οι μελαγχολικοί,
αφού από τα ίδια τα γραμμένα θα βγαίνει
ο αχός –τα κείμενα ζωντάνεψαν
και μουρμουρίζουν ό,τι αποτύπωσαν
βαθύπνοοι αισθητές– ή μήπως κάτι
ενδόμυχο σαλεύει, ψυχή του κτίσματος,
ανάσα πέτρας, θρόισμα του Λαζάρου
πριν πέσει ο λίθος, ο έγκλειστος
του «Μοντεχρήστο», φύλακας άγγελός μου,
που σκάβει, κρούει και με καλεί,
βούισμα κοσμοσυρροής κάτω απ’ τα τείχη – εδώ
που κάθομαι πικρός αυτοκράτορας
στην ουράνια πόλη, την απαγορευμένη,
κι απέξω βράζει η απαίτηση της εισβολής,
η κατεδάφιση του κόσμου, στοιχείο
εντοιχισμένο σε καθετί χτιστό
ερχόμενο εξάπαντος να με συλλάβει
για κει όπου όλα φεγγάρι γίνονται

 Στρατής Πασχάλης, Κοιτάζοντας δάση, εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα, Σεπτέμβριος 2002, σελίδα 12.