Πλέριο,λαγαρό φεγγάρι,
πρωτοδέχτηκες εσύ,
τη ζωή μου οκνή,μισή,
κάποια νύχτα του Γενάρη.
Και σου ρούφηξα το γάλα,
και τ'αχνό σου πήρα φως,
κι ένας έρωτας κρυφός
μ' έκαψε για τα μεγάλα.
Μα με πλάνεσ' άλλη στράτα
κι άλλοι μ'έφεραν θεοί,
και δεν είδα ένα πρωί
στα θλιμμένα μου τα νιάτα.
Αχ,ματώθηκα στο δρόμο,
κι είμ'ανήμπορος εγώ
την ψυχή μου να οδηγώ
στους ανθρώπους,δίχως τρόμο.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου