Δεν δάκρυσες από λύπη, δάκρυσες όπως δακρύζει η μαύρη παιδική μπίλια -
Δεν δάκρυσες απ' την αμηχανία για εκείνη τη δακρύβρεχτη στιγμή -
Δάκρυσες με μακρινά φώτα παραθαλάσσιας πόλης όπως δακρύζει η νύχτα -
Δεν δάκρυσες βουρκώνοντας - με στεγνό μάτι τρόμου -
Δάκρυσες μόνο για τα δάκρυα - δάκρυσες μόνο απ' την έκπληξη που κάποιος βρέθηκε να σου ομολογήσει πως μένει πάντα Αδάκρυτος
Ακόμα κι όταν βαφτίζεται στην πιο δακρυρροούσα πηγή -
Γιατί δεν ήταν δάκρυα αυτά τελικά,
Ήταν μάτια από βρεμένο σκοτεινό βότσαλο σε βλέφαρα
Κόρης του έβδομου προ Χριστού αιώνα, που μέσα τους
για μια στιγμή σελάγισαν οι σπίθες του χιονιού.
Στρατής Πασχάλης, Τα εικονίσματα, εκδόσεις Γαβριηλίδης 2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου