Γηρατειά που έρχονται
γηρατειά που δεν έρχονται
ένα προμήνυμα που βουρκώνει τα πάντα
όμως
δάκρυ δε θέλει να κυλήσει - κόλαση του χρόνου
τρομακτική εκκρεμότητα να υπάρχεις...
Αυτό το κάλεσμα δεν έχει μιλιά
κι αυτό το γνέψιμο είναι δίχως κίνηση
και το ξύπνημα δίχως σάλεμα βλεφάρου στη στεγνή μέρα
Ἐννῆμαρ κέατ᾽ ἐν φόνῳ,
οὐδέ τις ἦεν κατθάψαι,
λαοὺς δὲ λίθους ποίησε Κρονίων
και τα μάτια μου τ΄ άρπαξαν και τα 'σερναν στις σκόνες
Ιούνιος θεριστής στα Τρίκαλα και το κομμένο κεφάλι στην
πλατεία εφώνησε τρις
νολλεμ νολλεμ νολλεμ
Πώς θες να δοκιμάσω πάλι
λόγια και λόγια δίχτυα που τραβώ απ' τα σωθικά μου
αγγίγματα που γίνονται άγρια πουλιά
πλανέματα σ' αινίγματα του νου και της επιθυμίας
-σ' ανάκουστο κιλαηδημό και λιποθυμισμένο κρύβεται το φο-
νικό τραγούδι
Δεν έχω υπάρχοντα πια
δεν έχω υπάρχοντα
η βάρκα μου στάχτη στην άμμο
Αγνάντεμα με την πλάτη μου στραμμένη στο πέλαγος
Μια ζωή ανεπανόρθωτη
Μόνον δια της λύπης , 1976
Ψυχοστασία: Ποιήματα 1949-2006.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου