Χρίστος Λάσκαρης- Τέσσερα ποιήματα για το φεγγάρι

Το φεγγάρι

Το φεγγάρι είναι μια παρηγοριά.
Εδώ στη λεωφόρο
που τ' αυτοκίνητα ανθούν
κι οι προβολείς τους λάμπουν,
δεν το υποψιάζεται κανείς,
κανείς πιά δεν το ξέρει.
Μα το φεγγάρι είναι μια παρηγοριά
και επιμένει κάθε βράδυ στο έργο του
μοναχικό,
αργοπερπάτητο. 
Όταν χάνεται
σωπαίνει ο ουρανός
και γέρνουν το κεφάλι οι ερωτευμένοι.
Μα όταν από καιρό ξαναφανεί,
γελάει η γη·
κι ανθίζουν τα παράθυρα με τους απελπισμένους.
...........................................................................................................

Έτσι έζησα

Μέσα σ’ ένα πηγάδι έζησα
και πάνω μου περνώντας
το φεγγάρι μακρινό.

...............................................................................................

Πάλι ο επιληπτικός

Με πρόσωπο στραμμένο στο φεγγάρι
λόγια προφέρει ακατάληπτα
βγάζοντας κατά διαστήματα κραυγές.

Πάλι ο επιληπτικός,
λένε μες σε χασμουρητά οι γείτονες.

Απ'το φεγγάρι

Απ’ το φεγγάρι

μην ελπίζεις άλλο φως

Αν είναι έτσι χλωμό

και ανεβαίνει κάθε βράδυ λυπημένο,

δε φταίει αυτό.

Φταίει ο άδειος ουρανός

κι ο δρόμος ο συνηθισμένος.

Χρίστος Λάσκαρης (1931-11 Ιουνίου 2008)