Πόσα δεν κάνει ο άνεμος με τα σύννεφα
όταν τα συγκεντρώνει απαλά χωρίς τάξη!
Αρέσει στον ήλιο με μεγαλοπρέπεια και σεβασμό
να τον υποδέχεται ουρανός κάθε πρωί:
Μέχρι το τέλος της αυγής –να- ο άνεμος που φροντίζει
να τους προετοιμάσει με αχνή αυλαία,
με τον φανταστικό οίστρο της νεαρής ομίχλης
που συχνά συνδυάζει μεγάλες ομορφιές:
τα τριαντάφυλλα με τη χρυσή παραλία
ή τ’ ασημί με την πορφυρή δαντέλα.
Ύστερα, το βράδυ άλλος μηχανισμός!
Οι άνθρωποι λένε τον άνεμο τρελό
μιλώντας μεταξύ τους:
Ίσως επειδή νομίζουν πως δεν πρέπει
να οφείλουν κανένα κόπο, κανένα βάσανο
για τις υπηρεσίες του:
αν όμως έδιωχναν τα σύννεφα
κι ο ήλιος έφευγε δυσαρεστημένος;
Αν κάθε χωρικός ήθελε νερό στο χωράφι του
τριγυρνούσε και περιφέρονταν
δίχως να έβρισκε ούτε ένα συννεφάκι
ακόμα κι αν υπήρχαν εκατό;
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μούσσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου